''سه نمونه واضح در كتاب مقدس عبري موجود است كه افراد مجدد بعد از مرگ زنده شدند.
الياس نبي دعا مي‌كند و خداوند پسر جواني را مجدد زنده مي‌كند[پانويس ۴]
اليسع پسر زني به نام شوناميت را زنده مي‌كند[پانويس ۵] اين بسيار شبيه بود به تولد كودكي كه او قبلاً پيشگويي كرده بود.[پانويس ۶]
بدن يك مرده بر قبر الياس نبي پرت مي‌شود و وقتي كه بدنش با استخوان‌هاي الياس نبي تماس مي‌يابد مجدد زنده مي‌شود[پانويس ۷]
بنا به نظر هربرت. سي. بريچتوته، كه نوشته شده در اتحاديه كالج سالانه اصلاحات يهوديت نوشته شده، مقبره خانوادگي مفهوم اساسي در ادراك ديدگاه‌هاي زندگي بعد مرگ در كتاب مقدس است. بريچتوته بيان مي‌كند كه انگيزه اين كار صرفاً يك احترام احساسي به جسم باقي‌مانده از شخص متوفي نيست بلكه دليل آن بيشتر به ارتباط پذيرفته شده بين خاك سپاري مناسب و شرايط خوشبختي فرد مرده براي زندگي بعدي برمي‌گردد. بنا به نظر بريچتوته اسرائيليان اوليه ظاهراً به اين اعتقاد داشتند كه مقبره‌هاي خانوادگي يا قبيله‌اي منجر به ايجاد نوعي اتحاد مي‌شود و اين كنار هم آمدن يكپارچه درواقع به واژه شئول در كتاب مقدس عبري بازمي‌گردد. هرچند اين كلمه به خوبي در تناخ شرح داده نشده، اما شئول از اين منظر محلي زيرزميني بود كه ارواح مردگان بعد از مرگ جسماني خود به آنجا مي‌رفتند. بابلي‌ها مترادفي به نام آرالو و يونانيان نيز به نام هادس داشتند.[پانويس ۸] بنا به نظر بريچتوته، ديگر نام‌هاي شئول در كتاب مقدس، آبددون به معني از ميان بردن،[پانويس ۹] همچنين بور به معني گودال،[پانويس ۱۰] و شخات به معناي فساد[پانويس ۱۱] يافت شده‌است.
''سه نمونه واضح در كتاب مقدس عبري موجود است كه افراد مجدد بعد از مرگ زنده شدند.
الياس نبي دعا مي‌كند و خداوند پسر جواني را مجدد زنده مي‌كند[پانويس ۴]
اليسع پسر زني به نام شوناميت را زنده مي‌كند[پانويس ۵] اين بسيار شبيه بود به تولد كودكي كه او قبلاً پيشگويي كرده بود.[پانويس ۶]
بدن يك مرده بر قبر الياس نبي پرت مي‌شود و وقتي كه بدنش با استخوان‌هاي الياس نبي تماس مي‌يابد مجدد زنده مي‌شود[پانويس ۷]
بنا به نظر هربرت. سي. بريچتوته، كه نوشته شده در اتحاديه كالج سالانه اصلاحات يهوديت نوشته شده، مقبره خانوادگي مفهوم اساسي در ادراك ديدگاه‌هاي زندگي بعد مرگ در كتاب مقدس است. بريچتوته بيان مي‌كند كه انگيزه اين كار صرفاً يك احترام احساسي به جسم باقي‌مانده از شخص متوفي نيست بلكه دليل آن بيشتر به ارتباط پذيرفته شده بين خاك سپاري مناسب و شرايط خوشبختي فرد مرده براي زندگي بعدي برمي‌گردد. بنا به نظر بريچتوته اسرائيليان اوليه ظاهراً به اين اعتقاد داشتند كه مقبره‌هاي خانوادگي يا قبيله‌اي منجر به ايجاد نوعي اتحاد مي‌شود و اين كنار هم آمدن يكپارچه درواقع به واژه شئول در كتاب مقدس عبري بازمي‌گردد. هرچند اين كلمه به خوبي در تناخ شرح داده نشده، اما شئول از اين منظر محلي زيرزميني بود كه ارواح مردگان بعد از مرگ جسماني خود به آنجا مي‌رفتند. بابلي‌ها مترادفي به نام آرالو و يونانيان نيز به نام هادس داشتند.[پانويس ۸] بنا به نظر بريچتوته، ديگر نام‌هاي شئول در كتاب مقدس، آبددون به معني از ميان بردن،[پانويس ۹] همچنين بور به معني گودال،[پانويس ۱۰] و شخات به معناي فساد[پانويس ۱۱] يافت شده‌است.
اسلام