مسيحيت به عنوان يك جنبش مذهبي در قرن نخست يهوديت (در اواخر معبد دوم يهوديت) آغاز شد، و همان عقيده فريسيها دربارهٔ زندگي پس از مرگ و معاد را حفظ كرد. اين باور تنها يكي از اعتقادات پرشمار موجود در معبد دوم يهوديت بود كه در مورد جهان آينده ذكر شده و به خصوص توسط صدوقيها رد شد. با اينحال، باور مصرانه به رستاخيز جسماني بسرعت در درون مسيحيت اوليه غلبه يافت و در تضاد با آموزههاي گنوستي قرار گرفت كه در آن جسم شرير محسوب ميشد. اكثر كليساهاي امروزي مسيحي همچنان به حمايت از اين باور ادامه دادهاند كه يك رستاخيز نهايي و جهاني بعد از اين در راهاست؛ شايد همانطور كه پولس رسول گفت،
او (خدا) روز مشخصي را تعيين كرده، كه در آن به قضاوت جهان ميپردازد. و آنجا رستاخيز مردگان اعم از عادلان و بي انصافان رخ خواهد داد.
در كتاب مكاشفه نيز اشارات زيادي دربارهٔ روز داوري و زماني كه مردهها زنده ميشوند وجود دارد.
مسيحيت به عنوان يك جنبش مذهبي در قرن نخست يهوديت (در اواخر معبد دوم يهوديت) آغاز شد، و همان عقيده فريسيها دربارهٔ زندگي پس از مرگ و معاد را حفظ كرد. اين باور تنها يكي از اعتقادات پرشمار موجود در معبد دوم يهوديت بود كه در مورد جهان آينده ذكر شده و به خصوص توسط صدوقيها رد شد. با اينحال، باور مصرانه به رستاخيز جسماني بسرعت در درون مسيحيت اوليه غلبه يافت و در تضاد با آموزههاي گنوستي قرار گرفت كه در آن جسم شرير محسوب ميشد. اكثر كليساهاي امروزي مسيحي همچنان به حمايت از اين باور ادامه دادهاند كه يك رستاخيز نهايي و جهاني بعد از اين در راهاست؛ شايد همانطور كه پولس رسول گفت،
او (خدا) روز مشخصي را تعيين كرده، كه در آن به قضاوت جهان ميپردازد. و آنجا رستاخيز مردگان اعم از عادلان و بي انصافان رخ خواهد داد.
در كتاب مكاشفه نيز اشارات زيادي دربارهٔ روز داوري و زماني كه مردهها زنده ميشوند وجود دارد.